Haaglanden

Haaglanden ...

Totale afstand 36 kilometer

Waarom? Nou gewoon, we waren er allebei wel (weer) even aan toe. Bonjouren in de natuur. Geen klok, geen geëmmer, geen gezeik, even geen lockdown, maar gewoon... even koppie leeg laten waaien.

22 december 2021

Deel 2 kaart 6 - Ockenburgh  naaar Strandhuis Kijkduin 3.1 kilometer

Gisteravond zaten we ellenlang te ouwehoeren aan de telefoon. Het is duidelijk. Ons hoofd heeft behoefte aan "zijn in het niets". We hebben te veel te vertellen, er is te veel wat we even, al dan niet aan elkaar, kwijt willen. Morgen 9 uur met ov chip, lunchpakket en hond bij Capelse Brug! Top. Uiteraard loopt het niet strak volgens plan en was ik weer een half uur te laat wakker ondanks mijn wekker z'n uiterste best had gedaan mij het nest uit te trappen. Niets aan de hand. Plan aangepast, tien over half tien op beurs.

We nemen de metro naar Den Haag, stappen een station te vroeg uit, springen  in tramlijn 3, terwijl we op een verkeerde ov-paal  buiten hebben ingecheckt, ontdekken in de verkeerde tram te zitten, springen de volgende halte op station weer uit, waarna ik een sprint trek naar de OV chippaal van de metro die zich aan de andere kant van het station bevindt om daar beide kaarten weer uit te checken, ren vervolgens terug, om samen op het verkeerde perron op  tramlijn 2 te wachten die de andere kant op blijkt te gaan, sprinten naar het andere perron en stappen op de goede tramlijn 2, waarna we het weer presteren op verkeerd cq te vroeg station  uitstappen, om vervolgens in de eerstvolgende tram weer op te stappen en dan... eindelijk op de Loosduinse Hoofdweg terechtkomen. De route van kaart 6.  Effin, dit avontuur kostte ons twee uur. We hadden in Maastricht kunnen zitten. Niettemin zijn we blij in Ockenburgh te staan.

Snel herken ik de bushalte waar ik een maand terug ben opgestapt om richting huis te gaan. In tegenstelling tot de heenreis hebben we de LAW markering snel gevonden en zitten we binnen een minuut op de route. Vrijwel direct belanden we in het recreatiegebied Ockenburgh met de heerlijke slingerpaadjes tussen boom en struik door. De rijp glooit over de velden en maakt de sfeer prachtig. We wandelen in een  winters en kerstachtig plaatje. Het is heerlijk. Juist door het lopen in deze temperatuur rond het vriespunt maakt op de een of andere manier de beleving van ``het zijn in de natuur" zo intens. Ik hou van dit weer!

We kletsen er een eind op los, laten Joe nog even los in een speeltuin voor honden maar na slechts enkele minuten staat hij al piepend bij het hek om eruit te mogen. Het lieve beest heeft ook behoefte om de vrije natuur in te gaan net als zijn baasje en ik.  Op een gegeven moment krijg ik het idee dat  we op bekend terrein zijn. Een fractie van een paar seconden heb ik nodig om te beseffen ik dat we bij de start van de voor ons beroemde dan wel beruchte puinduinrun lopen. We schieten snel een foto en besluiten deze naar Janneke en Jasmien te sturen. Onze jaarlijkse traditionele run die we min of meer kunnen vergelijken met toch wel een soort van lichte roofbouw op je lijf. Bij het volbrengen van alle rondes heb je er na de run, tussen het rennen door,  zo'n 2000 traptreden opzitten. Best een kuitenbijtertje dus! Niettemin zien we deze ook als een zeer goede en effectieve training in ons schema. Wat dat schema dan ook mag zijn. 16 Januari zouden we weer aan de beurt zijn,  maar de run is  vanwege de lockdown verschoven. Leuk dat we vandaag toch een stukje van de route overgaan. Kan ik Janneke en Jasmien in ieder geval laten weten dat wij aan de start zijn verschenen. Goed om het een keer wandelend te doen want voor het eerst ontdekken we de mooie uitzichten die normaal gesproken tijdens onze overlevingsstand op dit parcours volledig langs ons heen gaan.

Deel 2 kaart 7 - Strandhuis Kijkduin naar Den Haag, bosjes van Poot 3.8 kilometer

Eenmaal de puinduin cq de Haagse alpen verlaten, steken we een weg over waarna we opnieuw in prachtig duingebied komen. Op enkele stukken lopen je  parallel aan de zee maar veelal zien we de zee niet en deinen we enkel met onze benenwagen over de smalle paden in het Westduinpark op en neer. Overal waar je kijkt zie je de glooiende duinen met het smalle wandelpad die erover heen loopt. Het is prachtig. Een enkele Schotse hooglander staat relaxt te grazen. Ik stap daarvoor wel even het pad af om een foto te nemen, maar geen haar op mijn hoofd om op het voorstel van Louise in te gaan dichterbij de beesten te komen. Laten we onszelf prijzen dat we een zoomfunctie op onze camera hebben zitten! 

Waar we zojuist even het gevoel hadden dat we misschien een vestje uit moesten trekken omdat het zonnetje toch wel wat warm aanvoelde, keerde de kou in het duingebied terug. In plaats van vestje uit gingen de handschoenen juist aan. 

Het is heerlijk, de koude bries waardoor je, zonder het aan te raken voelt hoe je neuspunt ongeveer de temperatuur van rond het vriespunt heeft. Waarbij je jezelf een voorstelling kan maken dat die neuspunt waarschijnlijk kneiter rood ziet van de kou en er van binnen zo'n dikke snottebel zit te borrelen die je vanwege je dikke handschoenen er maar moeilijk uit kan snuiten en je bij gebrek aan beter die enorme bel elke 20 seconden op zit te snuiven...

Het is weer dat geweldige gevoel van één zijn met de natuur, genieten van de stilte waarin je enkel ver boven je hoofd het gekraai van een enkele zeemeeuwen hoort en je eigen gesnuif om die snottebel hoog in je neus te houden. Allebei vinden we het van onszelf een geweldig goede zet om vandaag in dit prachtige winterse koude weer hier langs de kust en door de duinen rond te gaan banjeren. Het lijkt voor nu even de enige plek om dingen los te kunnen laten waardoor er weer ruimte is om te kunnen genieten. Net als zo vaak tijdens en op het Pieterpad merk ik nu ook dat ik echt besef van tijd en zorgen (voor nu) kwijt ben. Laat het maar lekker de duinen in dwarrelen. Ik ben het kwijt en zij hebben er geen last van.

We besluiten dat als we straks  in Scheveningen aankomen, ergens een visboertje aandoen en onszelf te goed gaan doen aan lekkere kibbeling. Met het water in de mond struinen we verder in de volle zen-modus. Zo ongelooflijk zalig is dit.

Deel 2 kaart 8 - Den Haag, bosjes van Poot naar Scheveningen Kurhaus 4.6 kilometer

De duinen doen ons echt goed. We kletsen, we genieten van de stilte, we genieten van het uitzicht. Met de tijd worden we relaxter en alles is goed. Geen tijd, geen verplichting, we zien hoe het loopt en het komt zoals het komt. 

Eenmaal de haven van Scheveningen inzicht raken we opgewonden omdat we nog steeds met het water in de mond lopen door de gedachte aan de hopelijk heerlijke kibbeling die we straks kunnen verorberen. Ons haasten doen we zeker niet, maar we kijken wel naar het moment van "Kibbeling eten" uit. Niettemin, als Scheveningen nog een paar kilometer voor ons zou liggen zouden we ook zonder moeite nog wel even door kunnen banjeren door het prachtige en rustgevende duingebied. Al dan niet met prettige gedachten aan gebakken kibbeling😎. De route is leuk vandaag. Veel afwisseling van park, bos, duin, strand. 

In de haven pakken we de eerste viskraam die we tegenkomen. Het is er druk. Een enorme rij mensen staat geduldig op hun beurt te wachten. Dit moet een goede zijn anders is het niet zo druk. Weer een goede zet want we doen ons te goed aan ieders een bak kibbeling die we op een bankje in stilte oppeuzelen en het is echt heerlijke kibbeling. Het gaat er in als koek. Een hele goede lunch, daar kan geen zelfgemaakte boterham tegenop. Weer zijn we blij dat we deze goede lunchkeuze hebben gemaakt. We geven onszelf opnieuw een schouderklop voor de goed uitgezochte visboer, prijzen onszelf even de hemel in en zetten met een gevulde maag en nog een broodje zalm in de tas,  de route richting kurhaus voort

We wandelen om de haven heen en zijn al snel op de boulevard waar we een koffie to go pakken, een wc bezoeken  en even de oude vuurtoren bewonderen. Het is een rode twaalfhoekige vuurtoren uit 1875. Scheveningen had al in 1553 een vuurbaak.  Schepen die gebruik van deze vuurbaak wilde maken moesten hiervoor geld aan de kerk betalen. Of de kerk het geld ook mocht toe eigenen weet ik niet maar in iedergeval inden ze de poen wel. De vuurbaak werd in 1850 verhoogd waardoor de zichtbaarheid werd vergroot.  In de jaren zeventig van dezelfde eeuw kreeg de architect Quirinus Harder de opdracht een nieuwe vuurtoren te ontwerpen. De huidige twaalfhoekige rode vuurtoren die we nu bewonderen. Met de bouw van deze toren werd aan de voet ook een opzichters woning gebouwd en vier woningen voor de vuurtorenwachters. Echter is er van deze woningen, van wat ik hier zie, niets meer te bekennen.

Ergens in de jaren zestig kreeg de vuurtoren elektrisch licht en is daarmee de eerste vuurtoren van Nederland die van elektrisch licht werd voorzien. Het licht vanuit de toren reikt tot 53 kilometer.

Deel 2 kaart 9 - Scheveningen Kurhaus naar Scheveningse Bosjes 3.0 kilometer

Bij het Kurhaus moeten we de boulevard af en lopen we via Holland Casino en het Circustheater richting Den Haag. Dwars door een prachtige villawijk heen komen we langs een indrukwekkend groot standbeeld van ene P.J. Troelstra, een naam die mij wel bekend in de oren klinkt maar ik zo één twee drie niet helder krijg. Dat zoek ik dus even op...

Pieter Jelle Troelstra  is geboren in Leeuwarden op 20 april  1860 (Onze trouwdag maar alleen een paar jaartjes verschil). Hij was een Nederlandse dichter, advocaat, journalist en politicus en werd bekend als socialistische leider. In 1893 werd hij leider van de Socialistische Democratische Arbeids Partij en in 1918  wilde hij de socialistische revolutie uit roepen in navolging van de omwenteling in Duitsland. Ook was hij anti-monarchist. Hij leefde tijdens het koningschap van Wilhelmina in de veronderstelling dan wel in de hoop dat het koningshuis uit zou sterven aangezien alles er op leek te duiden dat koningin Wilhelmina en Prins Hendrik kinderloos zouden blijven. Toen de minister president op 22 december 1908 de medische verklaring van het koningshuis voorlas over de verwachte troonopvolger (Juliana) en daarbij de gelukwensen namens de regering uitsprak, liet Troelstra weten dat de gelukwensen toch niet namens iedereen uit het kabinet was. Ook verscheen hij nooit op Prinsjesdag maar organiseerde in plaats van aanwezig te zijn demonstraties in de stad. Klinkt wel een beetje als een rellebel... maar genoeg van betekenis om een immens standbeeld te verdienen!

Jelle Troelstra is 12 mei 1930 op zeventigjarige leeftijd overleden in  Den Haag. 

Opnieuw belanden we in recreatiegebied en bosjes. De Scheveningse Bosjes,  ontstaan tussen 1100 en 1400 op het jonge duinlandschap tussen Scheveningen en Den Haag. In de zeventiende eeuw liet Jacob Cats hier vlakbij, Sorghvliet, een  huis bouwen, wat wij tegenwoordig  natuurlijk kennen als het Catshuis, de ambtswoning van de minister President. Hierna werd de Scheveningse weg aangelegd waarna in 1666 nieuwe bomen werden bij geplant. Sorghvliet, van Stolkpark, Westbroekpark en nieuwe Scheveningse Bosjes vormen met elkaar een gemengd bos.

We zijn echt verbaasd dat wij in een stad lopen maar ondanks dat van het ene natuurgebied/bos/park in het andere terechtkomen. Het is echt geweldig hoeveel bos en dergelijke zich hier rondom en in de stad bevindt.

Ik merk op dat we eigenlijk de hele route al in en rondom Den Haag aan het wandelen zijn en we ons voor negentig procent inderdaad alleen maar in de natuur bevinden. Wat een gemis is dat in Rotterdam. Het Kralingse Bos ben je ook wel klaar mee. Daar is zelfs Joe het mee eens. Niet dat het lieve beest kan praten maar het straalt aan alle kanten van hem af dat hij in de verfrissende en vernieuwende omgeving een stuk blijer is. Hier is zoveel, dat als je hier woont er echt ruime keus en afwisseling is om in bos, en uiteraard ook over strand, te wandelen. 

Wanneer we het bos gaan verlaten zie ik een klok staan die ik herken van de dodenherdenking op de Waalsdorper vlakte. Het is een gelijksoortige klok. Deze staat achter het monument van de gevallenen in de Tweede wereldoorlog in Nederlands-Indië. Echt mooi met de hoeveelheid geplante bloemen die in hartvorm voor het monument liggen.

Deel 2 kaart 10 - Scheveningse Bosjes naar Binnenhof Den Haag 3.7 kilometer

Inmiddels zijn Louise en ik zo aan de klets geraakt dat we klakkeloos de LAW markeringen volgen maar totaal niet meer in de gids kijken. Het ontgaat mij daardoor volledig dat ik de gids op kaart 9a heb geslagen terwijl wij inmiddels gewoon de route van kaart 10 aan het volgen zijn. Niet voor niets zijn wij, wanneer we bij het Vredespaleis zijn, volledig het spoor bijster omdat we, wanneer we de route in de gids lezen, er totaal niets van begrijpen. Wanneer ik even het heldere licht laat branden en op kaart tien kijk, besef ik dat we onderweg naar het binnenhof zijn. We hebben totaal geen idee hoe laat het is maar zien wel dat het al vol aan het schemeren is. We besluiten richting Binnenhof te gaan en dan gelijk door te steken naar het station om lekker de metro naar huis te pakken. Zelfs de wandeling door Den Haag centrum is geweldig. Overal kerstverlichting, allerlei zaakje die vanwege de lockdown kleine tentjes buiten hebben staan met soep, koffie, choco, wafels en noem maar op, her en der brandende vuurkorven... Het is heel sfeervol en een genot om doorheen te lopen. Wat is Den Haag een leuke stad. Dat vond ik al, maar vind ik nu nog meer!

Eenmaal op het station blijkt dat ik mijn OV chip ben verloren. Ook lekker handig, not. Na tien keer al mijn zakken leeggehaald en mijn rugzak ondersteboven te hebben gekeerd koop ik  met flinke tegenzin een anonieme ov-kaart waarvan ik, terwijl ik het sta aan te schaffen bij een automaat, mijn volle ongenoegen uitspreek over de misdadige prijzen die het Nederlands OV durft te vragen. Maar goed, ook die OV komt wel weer een keer van pas. We gaan lekker naar huis en nagenieten van de heerlijke wandeling door weer een geweldig stukje Nederland

Dan heb je de drukke kerstdagen en stap je op tweede kerstdag 's avonds je bed in met het idee....  morgen beetje uitblussen, bijkomen en een en ander aan nuttige dingen doen. Maar... Maandagochtend sta je vroeg op, zet je kopje koffie en denk je: "What the hell" . Je appt je vriendin en vraagt of ze toevallig ook zin heeft...

27 december 2021

Deel 2 kaart 11 - Binnenhof Den Haag naar Leidsestraatweg 3.9 kilometer

Twee uur later zitten Louise en ik in de metro richting beurs. Vanuit daar stappen we over op de metrolijn naar Den Haag. Vanuit het station moet ik even zoeken wat het handigst is om de route weer snel op te pakken. We lopen, langs het tijdelijke regeringsgebouw richting Laan van Nieuw Oost-Indië cq Haagse bosch. Het is slechts een kilometer lopen voor we de markering van het kustpad zien en dus weer op de route zitten. 

Onderweg lopen we langs een pand waarop twee kransen liggen en een bord aan de muur hangt. Het is Laan van Nieuw Oost-Indië nummer 7 waar 12 mannen  tijdens WO II hun leven hebben gelaten

We blijven even staan, lezen het bord en denken allebei voor onszelf even na. Die komt best binnen. Sowieso vind ik in Den Haag de tweede wereldoorlog veel meer voelbaar. Ondanks Rotterdam natuurlijk ook een oorlogsgeschiedenis heeft. Maar in Den Haag spreekt min of meer de verbeelding een betere rol? Ook de dodenherdenking op de Waalsdorpervlakte zal hierbij een rol spelen.  Hier staan en wetende dat er bij dit huis mensen zijn zijn gefusilieerd is best heftig. Ik wordt dan nieuwsgierig en vraag mij af wat er is gebeurt en wie de mensen zijn die slachtoffer werden van een laffe daad. 

Het blijkt om een represaille te gaan voor de dood van een Duitse soldaat waarvoor 3 huizen op werden geblazen en 12 mannen voor de deur van huisnummer 7 werden geëxecuteerd.

 

Het idee dat je op een plek staat waar dit heeft plaatsgevonden kan ik dan even moeilijk loslaten. Wat een drama, wat een angst, wat een verdriet en wat ongelooflijk dat iets of iemand hiertoe zonder pardon in staat is. Ik kan het niet laten de namen van de mannen op te zoeken. Jonge mannen, jongens nog van slechts 20 jaar. Je kan je er geen voorstelling van maken dat je gewoon wordt neergezet om door een ander, puur uit rancune, wordt neergeknald. Verschrikkelijk! Ik  moet de mannen toch even noemen.

Zoals ze bij stichting Oorlogsgraven schrijven: Bescherming werd niet geboden. Opdat wij niet vergeten...

*Johannes Kop. Fotograaf. Lid van het verzet. Geboren 3 -1-1916. Overleden 15 - 12 -1944. Is 28 jaar geworden

*Leendert van Etten. Huisschilder. Geboren 5-51899. Overleden 15-12-1944. Is 45 jaar geworden

*Josephus Dirk Noordermeer. Brandweerman. Geboren 19-2-1914. Overleden 15-12-1944. Is 30 jaar geworden.

*Abraham Johannes Platteel. Metselaar. Geboren 9-8-1916. Overleden 15-12-1944. Is 28 jaar geworden.

*Marius Jacobus Hennink. Scheepskok.  Geboren 8-3-1913. Overleden 15-12-1944. Is 31 jaar geworden.

*David Nicolaas Verburg. Elektricien. Geboren 12-11-1898. Gestorven 15-12-1944. Is 46 jaar geworden

*Johan Antonie van der Vijver. Timmerman. Geboren 25-8-1924. Overleden 15-12-1944. Is 20 jaar geworden.

*Wilhelmus Arnoldus Quirinus Wanrooij. Kantoorbediende en  lid van verzet. Geboren 13-1-1915. Overleden 15-12-1944.  Is 29 jaar geworden

*Wilhelmus Johannes Cornelis Maria van der Wee. Slagersknecht/vleeshouwer. Geboren 30-4-1911. Overleden 15-12-1944. Is 33 jaar geworden

*Hendrik Johannes van der Wolf. Koffiehuishouder. Geboren 17-12-1910. Overleden 15-12-1944. Is 33 jaar geworden

*Hendrikus Verspeek. Ambtenaar P.T.T. Geboren 20-1-1906. Overleden 15-12-1944. Is 38 jaar geworden

*Johannes Cornelis Folker. Beroep onbekend. Geboren 8-5-1921. Overleden 15-12-1944. Is 23 jaar geworden.

Terwijl we verder lopen praten we nog even na over hoe bizar, dat wat plaats heeft gevonden, is.  Maar, gelukkig maar, wordt ons aandacht ook snel weer getrokken door het prachtige Haagse bosch waar we in belanden. Met de vijver, de bruggetjes, de slingerpaadjes en Huis Den Bosch aan het eind.

We lopen rechtsom de vijver waarna we uiteindelijk tot de conclusie komen dat we linksom hadden gemoeten. We draaien om en lopen terug naar de ingang waar we links van de vijver gaan lopen. Het kost ons zeker een extra kilometer. Achteraf gezien hadden we net zo goed door kunnen lopen omdat we, op het punt waar we omkeerden, al bijna bij de uitgang van het Haagsche Bosch waren en waar de route langs Huis Den Bosch verder loopt. Kletsend  en genietend lopen we verder tot de Leidschestraatweg.

Deel 2 kaart 12 - Leidsestraatweg naar monument Waalsdorpervlakte 3.9 kilometer

We passeren het bord "Wassenaar" en komen op een knus laantje terecht waar we de ambassade van Jordanië voorbij lopen. We zijn enorm onder de indruk van het park en het landgoed wat de ambassade toebehoort. Heel mooi, maar bizar. Kost wat duiten. Kan niet anders. Aan de overkant is de Amerikaanse ambassade. Een sfeerloos vierkant blok betonnen gebouw😏, qua grootte misschien net zo imposant maar daar heb je het dan ook wel mee gezegd. Een enorm contrast wat betreft sfeer en/of smaak. Verderop in de straat staan wat schattige huisjes. Louise merkt op dat het wel heerlijk is dat de bewoners zo'n mooi bos tegenover hun woning hebben. Echter constateren we dat dit bos bij de ambassade van Jordanië hoort en dus privéterrein is. De bewoners mogen dus enkel genieten van het uitzicht. Echter als ik kind zou zijn en hier zou wonen... dan wist ik het wel. Plankje leggen of rubberbootje (er zit nl een sloot tussen het bos en de straat)...

Achter de woningen langs, vanaf de Waaldorpsestraat, moeten we weer een bosje in moeten duiken.

Volgens mij lopen wij door Clingendael. Het is echt geweldig hoe wij ook op deze route weer van het ene natuurgebied dan wel bos, in het andere terechtkomen. Het is echt een aaneenschakeling van parken en bossen, die elk op hun beurt weer een eigen karakter hebben.  Het is echt zalig lopen hier. Er heerst een relaxte maar ook heel knusse sfeer door de kronkelende paden en watertjes, de witte bruggetjes met her en der heuvelachtig gebied.

We passeren de Theo Mann Bouwmeesterlaan. Hej, die ken ik. Maar weer ff denken waarvan. Ik kijk links van mij en zie hockeyvelden. Oh ja... hockeywedstrijden. Het lampje gaat branden waardoor ik weet waar ik nu ben. We steken over en vanuit de bossen en parken waar we ons de laatste ongeveer zeven kilometer bevonden, raken we op een schelpen pad en gaan we overduidelijk ander gebied in. Duinachtig.

We lopen een lang pad af waarna ik de bekende klok van de dodenherdenking zie. Via een smal paadje langs de klok komen we op een veld waar rechts van ons het bekende monument staat met de vier sobere kruizen. De plek waar het monument staat is ook de daadwerkelijke fusiliadeplaats. Ook hier toch weer even een back to earth moment waarbij je je weer realiseert wat een nachtmerrie er heeft plaatsgevonden en wat een offers mensen hebben moeten brengen om te strijden voor eigen volk, eigen land en vrijheid. 

Er lopen twee wandelaarsters voorbij. Wij waren hun al eerder gepasseerd toen ze op een bankje zaten te lunchen. Maar omdat wij hier bij het oorlogsmonument even de tijd nemen halen zij ons nu in. Ik merk op dat ze druk kletsend naar de grond zitten te staren terwijl ze stuk doorlopen.  Zonder een enkele blik te werpen lopen ze het hele monument straal voorbij en zijn enkel druk met hun eigen verhaal. Ik vind dit toch heel bijzonder. Je hoeft geen drama Queen te zijn of over sentimenteel gedrag te vertonen. Maar een (beroemd) monument voorbij te lopen waar mensen letterlijk het leven hebben gelaten voor de vrijheid waar jij nu in verkeerd... dat vind ik dan ook wel weer het andere uiterste. Effin, kan aan mij liggen, maar als Nederlanders (en dat zijn zij) lijkt mij dat je toch een minimale interesse hebt in een dergelijk iets wat je op de wandelroute tegenkomt.

Wanneer we verder lopen kom ik nog een sober kruis tegen in het duingebied. Ook hier is dus iemand of zijn meerdere mensen geëxecuteerd. Zwervend door de duinen waarbij je enkel de wind langs je oren hoort blazen vraag ik mij af hoeveel tragedies er hier hebben plaatsgevonden. Tragedies waar wij of misschien wel niemand weet wat heeft. Hoeveel geheimen zijn er hier achtergebleven en woekeren in onze onwetendheid hier rond...

Deel 2 kaart 13 - Monument Waalsdorpervlakte naar Meijendel 2.7 kilometer

Vanuit de vlakte van Waalsdorp zwieren we over de duinpaden door waarna we in Meijendel belanden. Een gebied met zogenoemde paraboolduinen die tot wel 25 meter hoog zijn. We merken inderdaad wel dat het af en toe wel even klimmen is waarbij op zijn tijd ook gelukkig momenten van dalen! Veelal lopen we langs vochtige gebieden waarvan wij denken dat het vennetjes zijn. Maar soms ook zo ondiep dat het ook enorme grote regenplassen zouden kunnen zijn. Eigenlijk weten we het niet. Uiteindelijk komen we op beboste duinen terecht. Terwijl we er lopen begint het langzaam aan te spetteren dus komt het wel een beetje goed uit dat we ietwat onder bomen door kunnen lopen. De klimmen die we moeten maken lijken langzaam aan wel wat hoger en/of pittiger te worden. Maar op zich is het met onze conditie nog wel te doen😁

Deel 2 kaart 14 - Meijendel naar Ganzenhoek 3.9 kilometer

We lopen Meijendel uit en komen op een schelpenpad die oneindig lijkt te duren. Ernaast loopt wel een geasfalteerde weg maar de route leidt ons over smalle paden die parallel lopen aan die weg. Het pad is zo lang en wij moeten zolang rechtdoor blijven gaan dat we af en toe even stilstaan en teruglopen om te kijken of we toch niet een afslag ergens gemist hebben. Maar elke keer komen we tot de conclusie dat dit niet het geval kan zijn. Op hoop van zegen blijven we maar gewoon doorlopen.

Anyway, het gebied is echt prachtig en op bepaalde stukken echt on-Nederlands mooi. Zo bizar. Dat je eigenlijk met een half uurtje rijden in dit prachtige gebied kan bonjouren. Dus..., zegt Louise, wanneer ik een half uur in de metro ga zitten en even een kronkelstukje door de stad Den Haag loop, kom ik in dit prachtige gebied terecht waar je als wandelaar, en Joe als hond, je hart volledig op kan halen... 

Ja precies dat dus. Het is zo jammer dat we vaak geen zin hebben om even de moeite te doen. Uit gemak, luiheid of laksheid loop je je deur uit omdat je binnen luttele momenten aan je wandeling wil beginnen en er dan eigenlijk voor kiest om dan maar weer in saai of bekend gebied te gaan lopen. Een omgeving die we kunnen dromen of misschien wel spuugzat zijn. Terwijl je door een half uurtje extra investeren, je in een omgeving komt die compleet verfrissend/verrassend kan zijn waardoor je er waarschijnlijk veel meer voldoening uittrekt. Wat zijn wij mensen eigenlijk toch lui!

Het Duingebied is immens groot. Den Haag blijkt het drinkwater uit de duinen te putten. Dit gebeurt al sinds 1874. Het regenwater door de eeuwen heen vormt de zoetwatervoorraad. Echter begon die voorraad op een gegeven moment wel te slinken. Daarom wordt sinds de jaren vijftig rivierwater in de duinen gelaten. Eerst het water uit de Rijn maar later uit de Maas omdat dit schoner water is. De infiltratieplassen in de duinen laten het water diep in het duinzand zakken waardoor er een natuurlijk zuiveringsproces plaatsvindt. Eigenlijk een heel mooi systeem!

O zo blij dan wel opgelucht  zijn we wanneer we na een kilometer of drie een rood-wit sticker zien. Pff, gelukkig nog steeds op de juiste route. Niettemin wel oppassen geblazen aangezien hier ook andere LAW's lopen die rood-wit markeringen hebben. Zorgen dat we dus niet ineens op het vogel- of Marskramerpad zitten ofzo.

Deel 2 kaart 15 - Ganzenhoek naar Berkheide 2.7 kilometer

Ondertussen heeft het spetteren zich toch wel omgezet in een heuse regenbui. We laten ons er niet door kisten en lopen stuk door. Wel besluit ik even mijn regenjas aan te trekken en  van een Albert Heijn tas zelf geknipte rugzakhoes over mijn tas te trekken. Aangezien niets waterdicht is en ik powerbank ed in de tas heb zitten. De eerste keer in al die honderden gewandelde kilometers dat ik dit doe. Alleen die ene keer vanuit Pieterburen dat Daan en ik binnen vijf minuten tot op de onderbroek nat waren. Verder altijd in zo goed als droog weer gelopen. 

We lopen Ganzenhoek voorbij en moeten nu in plaats van aan de rand van de duinen lopen, het duingebied helemaal in lopen. Voor ons aanschouwen we een prachtig landschap. Een maanlandschap lijkt wel. We gaan het hekje door en dalen af naar beneden.

Het regenen is inmiddels gestopt waardoor ik het weer bloedheet krijg. Niet zo heel gek want de temperatuur loopt langzaam aan op en intussen lopen wij over paden die je kan vergelijken met ruiterpaden. Smal en mulle zand. Daarbij nog te zwijgen over het dalen en stijgen. Het is flink doorstappen en klauteren af en toe. We genieten er wel volop van. Het is duidelijk dat wanneer je al rond de 15 kilometer achter de rug hebt en je dit nog moet bewandelen, het geen twee vingers in de neus werk is. Niettemin, ondanks we wel merken dat het pittig is om te lopen, kunnen wij dit wel goed handelen. Heel even hadden Luc en ik het idee om deze route tweede kerstdag te gaan lopen. Goed dat we dit niet hebben gedaan. Denk niet dat Luc dit had getrokken. Met hem zoek ik wel een andere leuke etappe uit.

We lopen door naar natuurgebied Berkheide. We passeren weer veel meertjes, vochtige dan wel drassige weiden die in de dalen van de duinen liggen en kleine vennetjes. Ook in dit gebied vindt waterwinning plaats. Tot aan Katwijk. Toch zijn veel infiltratiemeren drooggelegd waarna met behulp van oude foto's het gebied in het oorspronkelijke reliëf is hersteld. De wind blaast hier nu het zand uit de droge beddingen weg totdat het grondwaterpeil wordt bereikt. Waterwinning gebeurt (in dit gebied) nu doormiddel van moderne systemen.

We dwalen door het duingebied en elke keer wanneer we een duinengordel op klimmen vragen we ons af of we, wanneer we de top gaan bereiken,  de zee gaan zien of weer een nieuw peloton aan duinen. Dat laatste blijkt keer op keer het geval.

We proberen de route zo goed als te volgen maar her en der is het niet makkelijk te achterhalen of je op een splitsing links of rechts aan moet houden. Af en toe kijken we even op de loop app of google maps. Zolang Katwijk dichterbij komt maken we ons geen zorgen. We struinen dus stevig over de pittige duinhellingen door