Goeree-Overflakkee

Goeree-Overflakkee ...

Totale afstand 33.7 kilometer

1 januari is voor mij altijd de aftrap naar een schone frisse start die vanuit huis begint. Na een nachtje feesten is het nieuwjaarochtend, kater of niet,  op tijd mijn nest uit, feestzooi opruimen, bier- en champagne resten van de vloer schrobben, vuurwerkresten ruimen kerstboom aftuigen en het huis uit en overal de poetsdoek overheen waarna einde dag het hele huis ontdaan is van alles wat met kerst te maken heeft en  citroentjes fris ruikt. 2 Januari  starten we met frisse moed weer op. Dit jaar ging het anders.

De 30e ging de booster erin dus alles behalve fit. De lockdown zorgde voor een beperkt aantal gasten waardoor op oudjaaravond een heel gezellig relaxt avondje tafelen-borrelen-het jaar uitzingen-het nieuwe jaar inluiden. Vanmorgen was het dus slechts een vaatwasser uitruimen en nog wat champagneglazen afwassen en in de relaxstand zitten. De kerstboom vind ik best. Laat maar staan. Laten we de aftrap dit jaar anders doen. Heerlijk een frisse neus halen en die ongelooflijke koppijn en stijve spieren die ik nog steeds van die booster heb overgehouden, er uit laten waaien. Terwijl de kinderen wel hun kater eruit liggen te slapen (zij zijn wel naar feestjes geweest waarvan ik het verloop niet wil weten...) gaan Luc en ik samen op pad!

1 januari 2022

Deel 2 kaart 26 - P-23635/001 naar Paviljoen Boelies 5 kilometer

Uiteraard niet al te vroeg. Wanneer Luc en ik met ons twee gaan wandelen zitten we überhaupt nooit voor twaalven in de auto. Vandaag is het half één! Na iets meer dan een half uur zijn we in Rockanje en parkeren de auto in een straat die ik klakkeloos heb aangetikt in googlemaps aan de rand van Rockanje. Mits we uitstappen zie ik ineens dat we letterlijk op de plaats geparkeerd staan waar ik in november aankwam en naarstig naar een bushalte ging zoeken. Mooi! Zitten dus gelijk op de route. We wandelen de Duinzoom helemaal af en moeten daarna een stukje door natuurreservaat Voornes Duin

Bij elkaar hebben we enkele kilometers gelopen wanneer we een duinpad op moeten die ons richting strand brengt. Slag de Houten Paard. De lucht is echt zo ongelooflijk mooi. Vanaf het pad, met de kijk op het strand, de zee en de prachtig lucht, gaat je hart al sneller kloppen. 

De voordelta, hier bij Slag de Houtenpaard blijkt een bijzonder dan wel uniek natuurgebied te zijn. De zee is hier ondiep. Op de een of andere manier, wanneer je over het strand loopt,  lijk je dit ook goed te kunnen zien. Er zijn zandplaten en diepe geulen.  Bij laagwater vallen deze zandplaten droog waardoor de zeehonden hierop gaan liggen zodat ze op kunnen warmen in de zon. Vogels kunnen op deze manier naar slakjes, garnaaltjes en kleine visjes pikken.  Hier hebben ze natuurlijk maar even de tijd voor want zodra de vloed opkomt is het restaurant cq de zandplaat weer onder water. Binnen deze Voordelta zijn vijf rustgebieden aanwezig. Hier laten vissers en baggeraars de bodem met rust.

Ik loop het strand op als een klein blij kind. "Oh wat heerlijk"  is het enige wat ik tig keer blijf roepen. Allebei snuiven we de frisse lucht op alsof we zestien maanden in een kelder opgesloten hebben gezeten. Echt bizar. Hier op het strand staan, het geraas van de zee, de heerlijk wind over onze bol en enkel het geluid van de kraaiende meeuwen en verder niets om je heen dan vrije ruimte vrije natuur... , daar hadden we nu net even nodig.

We moeten het strand over lopen richting de Haringvlietsluizen. Langs het Quackjeswater lopen we de duinen weer in en volgen een smal pad die ons onder de autoweg doorbrengt.

Deel 2 kaart 25 -Paviljoen Boelies naar Stellendam Haven 3.8 kilometer

We komen uit bij Paviljoen Boelies waar we langs moeten lopen en op een andere oever terechtkomen. De oever die ons langs het Haringvliet laat lopen. Van Zoutwater naar Zoetwater. In de verte zien we de windmolens en de bootmasten van de boten die in de haven van Stellendam liggen. Ook hier langs het strand van het Haringvliet is het heerlijk. Maar vooral ook leuk. Zo vaak ga je naar je standaard favoriete strand om te wandelen. Nu volg je een route uit een boekje en ervaar je eigenlijk dat er zoveel meer mogelijkheden zijn met zoveel leuke dingen om te zien. Ook hier beseffen we weer, Nederland wat ben je mooi!

Aan het einde van het strand en boulevard moeten we een stuk door het gras waarna we bij een trap komen die ons boven op de Haringvlietsluizen brengt. Hier vang je goed wind. Dat is duidelijk. Maar toch wel heel tof om eroverheen te lopen. Regelmatig gaan we naar Ouddorp en dan razen we met de auto hier overheen. Maar zo leuk om het nu als wandelaar te ervaren. De Meeuwen vliegen op gelijke hoogte met ons langs de sluizen boven het water. Het is best hoog. Ik werp heel voorzichtig een blik naar beneden maar ben al snel weer midden op het voetpad om de hoogte niet al te bewust te ervaren. Het uitzicht is naar het oneindige. Heerlijk om de horizon in te kijken met aan het einde alleen maar mooie lucht en verder niets. In het midden van de brug staan de sluizen open zodat de zalmen, de palingen en de zeeforellen vrijuit via het Haringvliet de rivieren intrekken. Alleen wanneer in de rivieren de waterstand te laag is of bij stormvloed worden de sluizen gesloten.

Over de sluis is nog best een stukje lopen. Ik gok 1.5 á 2 kilometer. Wanneer we eenmaal de sluis aflopen gaan we een ophaalbrug over waar naast de boten liggen waar we de masten vanaf het Haringvlietstrand konden zien. Vanuit hier moeten we door naar de Haven van Stellendam.

Deel 2 kaart 24 - Stellendam Haven naar Y-2919-10 4.8 kilometer

Terwijl we ondertussen een broodje naar binnenwerken wandelen we langs het Zuiderdiep en dien we de eerste loodsen van de visafslag. Gelijk moet ik terugdenken aan een schoolreis van de jongste twee telgen. Zaten toen in groep 3 en 5 en hadden een schoolreis naar de visafslag in Stellendam. Ik was met groep 5 mee als begeleider. De regen kwam met ongelooflijke bakken naar beneden. zo'n onophoudelijke bui waarbij je binnen drie minuten nat bent tot op je onderbroek en waarvan je elke keer denkt..."het kan echt niet harder gaan regelen", waarna het dan toch nog  harder gaat regenen. Docenten vonden dat we ermee moesten stoppen aangezien alle activiteiten buiten waren en de kinderen door en door nat en verkleumd waren. De organisatoren bleven volharden in hun programma en zeiden dat ze nog lang niet klaar waren. Om de kinderen tegemoet te komen werden ze in een lege koude loods met achtergebleven vislucht gezet om even op te warmen😥. Empathie 0. Er werd besloten de bussen weer te laten komen en kinderen er in te zetten met verwarming op 100. Ik zat met groep 5 al in de bus en zag de kinderen van groep 3,  de klas van Deen, buiten richting bus lopen. Het beeld van Deen met zijn dunne blauwe regenjasje aan staat mij nog helder op het vlies. Volledig doorweekt, met  krampachtig gebalde vuistjes en voorovergebogen hoofd met blik op de grond omdat de regen hard in de gezichtjes van de kinderen sloeg. IJskoud was Deen en waren ook zijn klasgenootjes. Ik vond het zo zielig.

Docenten belden met school maar directie deed moeilijk want alles was al betaald. Een ouder is op gestaan en zei, "Jongens, het is genoeg, bel binnen speeltuin Ballorig maar en zeg dat we er met drie klassen aankomen. En als school niet betaald dan doe ik dat wel".  De goede man haalde bij Ballorig zonder morren zijn pinpas door de gleuf en redde die in het watergevallen schoolreisje. Wat een held! 

Effin, het wandelen langs de visafslag brengt dus weer wat herinnering en emotie terug waardoor ik Luc tot in detail  het hele verhaal zit te vertellen. 

We wandelen langs het Zuiderdiep en gelukkig worden we weer afgeleid door een grasvlakte waar we over moeten.

We komen bij een dijk terecht en worden langs het havenkanaal geleidt. Vanuit het zuiderdiep gaat het over in het Spui.

Het havenkanaal/Het Spui  waarbij je door Havenhoofd komt, is de Waterweg  van de 15e eeuw. Via deze weg werd er naar Goederee gevaren. Om verzanding tegen te gaan moest het kanaal ook continue uitgebaggerd worden. Net als wat nu ook in de Rotterdamse Haven gedaan wordt. Uiteindelijk ontstond er toch te veel aanslibbing waardoor de vaarroute niet meer te handhaven was. Het gevolg was dat de Grote haven van Goederee verloren ging. De handel en Visserij in de Goude eeuw kwam hierdoor ten einde.

Nu is Stellendam een grote vissershaven rijk. Wel is de haven onderhevig aan de getijden waardoor de viskotters slechts twee uur voor en twee uur na hoogwater binnen kunnen varen.

De wandeling gaat door langs het kanaal. Het is ongelooflijk rustig en we genieten van de natuur. Ondertussen vragen we ons allebei af waarom mensen structureel naar plaatsen als Kralingse Bos, Scheveningen en wat voor toeristisch of druk strand/bos dan ook gaan. Terwijl je op zoveel andere mooie plekken in de natuur kan zijn. Een andere omgeving is zo verfrissend. 

Door de oranje gloed in de lucht is er zo'n mooie spiegeling op het kanaal. Het is prachtig. 

Er lijkt geen einde aan de weg langs het Spui te komen maar dan uiteindelijk komen we toch bij een brug aan die we over moeten, en belanden we in Goedereede. De toren van Goedereede zagen we al vanuit Havenhoofd, maar we moesten nog wel een paar kilometers lopen voor we daadwerkelijk hier aankwamen.

Wat is Goedereede een prachtig authentiek plaatsje. Schitteren met de oude pandjes. Het moet een welvarende plaats zijn geweest in de tijd dat de handel en visserij in volle bloei was.

Al in de Romeinse tijd was Goedereede een belangrijke Havennederzetting. De stad was een doorvoerhaven van producten voor het gehele westelijke deel van het Romeinse Rijk.

Nadat vanaf de derde eeuw de zeespiegel begon te stijgen is de plaats een aantal eeuwen onbewoond geweest. Enkele kilometers ten noorden van de Romeinse strandwal ontstond het eiland Westvoorn. Hierop werd in de Middeleeuwen het huidige Goedereede gesticht. De bedrijvigheid nam toe nadat veel boeren, kooplieden  en vissers zich op het eiland Westvoorn vestigde. De stad had een gunstige ligging waardoor de scheepvaart zich uitbreidde. Met name in de 14e en 15e eeuw was Goedereede een zeer belangrijke handelsplaats. In 1312 kreeg de plaats stadsrechten. In 1477 kwam het handelsverkeer echt op gang en was er een zeer bloeiende economie!

De toren van Goedereede is een kerktoren van de Catherina kerk in Goederee en is in 1467 tot 1512 gebouwd. De toren diende van 1552 tot 1924 als vuurbaken voor de scheepvaart. In 1834 kreeg de toren een lichthuis, welke in 1911 werd gedoofd doordat de vuurtoren Westhoofd in Ouddorp in werking ging.

Na een rondje Goedereede lopen we het stadje weer uit en moeten de weg vervolgen langs, wederom, het Spui.

Deel 2 kaart 23 - Y2919-10 naar Molenweg, Ouddorp 6.3 kilometer

Terwijl we langs het Spui lopen zien we langzaamaan dat de zon echt ondergaat. We hebben het idee dat we nog een kilometer of vier te gaan hebben tot Ouddorp en besluiten Jort te bellen of hij over driekwartier in Ouddorp wil staan om ons daar op te pikken en naar Rockanje te brengen zodat we daar de auto op kunnen pikken.

Aan het einde van de Spui slaan we de Middeldyk op en wandelen langs uitgestrekt grasland. Nog steeds met de toren van Goedereede in ons vizier. De weg is lang, het wordt donker, we worden moe, mijn hoofdpijn begint weer op te borrelen en mijn spieren worden weer naar, en Luc zijn voeten gaan zeer doen. Toch nog even volhouden. Jort is onderweg, nog een klein stukkie... zeg ik tegen Luc. Wanneer we Oostdijk bereiken moeten we de Oostdyckse op. We wandelen tussen Middelduinen en Haayse Bos door. Mede ook water opvang gebied, een soort systeem als in de Haagse duinen. Een prachtig systeem ook! Ook Oostdykse is een lang stuk. Of het echt heel lang is of dat het puur zo voelt omdat we moe zijn weet ik eigenlijk niet. We ervaren het in ieder geval wel als lang. Eenmaal de Oostdyckse af komen we aan de randweg. Om de etappe te voltooien moeten we eigenlijk nog een kilometer door naar de Molenweg, maar Luc houdt het voor gezien. 

Als Jort Ouddorp straks binnenkomt rijden moet hij langs deze weg. Laten we hier dus wachten. Ik pak nog wat proviand uit de tas en samen klimmen we op een hekje om het laatste proviand met elkaar op te peuzelen. Half zes staat Jort voor onze neus. We pikken de auto in Rockanje op, rijden terug naar huis, maken met ons vijf verse plaatpizza's klaar en om 22.00 is bij Luc en mij het licht uitgegaan. 

Luc blijkt out off the blue een vrije dag te hebben en stelt voor om deze middag een stuk kustpad te gaan bewandelen. Eigenlijk staat er veel op mijn planning en ben ik ook, na een week ziek, nog steeds niet fit. Toch sla ik het aanbod niet graag af. Een frisse bries kan ik wel gebruiken. Niet nadenken en gewoon doen. "Goed plan Luc. Let's go"

19 januari 2022

Deel 2 kaart 22 - Molenweg, Ouddorp naar Y-11589-20 8.1 kilometer

Toevallig zijn alle mannen thuis. We zeggen ze dat we aan de wandel gaan en instrueren ze, in geval we niet op tijd terug zijn voor het eten, ze een pizza bij hun favoriete Italiaan kunnen halen. De plastic card laten we op de tafel achter. Dit behoeft voor hun geen tweede uitleg 😉

We besluiten verder ook niets mee te nemen. Het zal geen 25 kilometer wandeling worden en een flesje water kunnen we altijd wel op de kop tikken. Ook best lekker om eens zonder rugzak op je lijf de natuur in te gaan. Buienradar geeft om 14,00 een licht buitje op maar zegt dat het verder droog blijft. Grijs maar droog. Helemaal prima.

We parkeren de auto vlakbij waar Jort ons vorige keer heeft opgepikt. We zien direct een rood/wit markering en blijken letterlijk op de route geparkeerd te staan. Bushalte van lijn 104, die we vanuit Port Zélande moeten nemen, om de hoek dus ook ongeorganiseerd blijkt het gesmeerd te kunnen lopen!!

We wandelen de laatste paar straten van de vorige etappe uit en komen op de Molenweg waar deze etappe eigenlijk begint. We worden door Ouddorp zelf geleidt en komen uiteindelijk op "De Kleistee" terecht waar we de groene paaltjes moeten volgen. De Kleistee is één van de oudste landschappen van Nederland. Vernoemt naar de boerderij die hier ooit stond en waarvan enkel nog resten aanwezig  (moeten)zijn. Een boomgaard met Schurvelingen. Aangelegde met planten begroeide wallen om verstuiving tegen te gaan. Onze voorouders legden ze eert met klei aan maar later gebruikten ze hiervoor zand. Het gebied is rijk aan insecten, van wat ik begrijp vooral sprinkhanen, en bloemen, die we nu gezien de winter natuurlijk nauwelijks kunnen spotten.

Het gebied rondom Goedereede, Ouddorp ed is een gevarieerd landschap. Het rijgt zich allemaal aan elkaar. Dit heeft vooral te maken met dat het land door wind en zee is gevormd, maar daar speelt ook mee dat we hier in een zoet-zout(overgang) landschap zitten. Wind, zee, zout, zoet... het laat de natuur alle kanten opgaan. Het is uiteindelijk wel de mens geweest die rust in het landschap heeft gebracht door het opwerpen van wallen, dijken en bossen om op die manier de verstuiving tegen te gaan.

Via de kleistee wandelen we weer een stuk door bewoonde wereld waar we her en der mooie authentieke pandjes bewonderen. Ook lopen we langs een boerderij die niet alleen enorm is qua omvang maar ook enorm in de zin van "vervallen".  We vragen ons af of het pand gerestaureerd zal worden of tegen de vlakte zal gaan. We hopen eigenlijk op het eerste maar beseffen dat dit wellicht een onbetaalbaar project zal zijn. 

We wandelen het dorp uit en steken de viaduct over waardoor we het Grevelingenmeer in ons vizier krijgen. Ondertussen is de lucht echt heel grijs aan het worden en begint de wind ons stevig frontaal toe te blazen.

Midden op de viaduct wil ik een foto maken maar wordt afgeleid door een toeterende bus. Een paar werkmannen toeteren ons toe en zwaaien enthousiast. Geen idee of dit een welkom voor wandelaars is, slechts een melige bui was of een toeter om ons de weg af te jagen. We laten het in het midden. Wanneer we de viaduct over zijn gestoken komen we in het haventje van Ouddorp aan. Het moment dat we er heen lopen krijgen we bijna het gevoel dat we in Scandinavië lopen. De sfeer doet heel Scandinavisch aan. Het houten huisje met een mini haventjes en daarachter alleen maar water. Het is best koud en het waait behoorlijk. Alle ingrediënten voor een Zweedse impressie.. We lopen langs de bootjes en merken op dat de suizende wind langs de masten een geluid maakt wat bijna als muziek klinkt. We zeggen het tegen elkaar waarna we allebei zwijgen en luisteren naar de zingende tonen, gemaakt door wind en mast!

We moeten de dijk op. De wind keert zich nu echt frontaal tegen ons waarbij het ook begint te spetteren. We veronderstellen dat het een klein buitje is maar het is toch een gemeen buitje. Soms even de hemelkraan dicht voor enkele minuten waarna  weer langzaam open. In combi met de frontale wind maakt het dat je lijf een stuk natter wordt dan je eigenlijk verwacht. We staan boven op de dijk en zien een oneindige kronkel weg erover heen lopen. Rechts van ons een autoweg met razende auto's, links van ons het Grevelingen meer met witte koppen onstuimige golven. Doorlopen is de enige optie. Luc is zielsgelukkig dat hij zijn dikke jas heeft aangetrokken en trekt de cappucion strak over zijn hoofd. Ik ben blij met mijn glittermuts maar bedenk ook dat ik "uitgerekend nu" mijn rugzak thuis heb gelaten waar standaard mijn regenjas in zit. Aangezien mijn jas niet waterdicht is. Effin, we gaan het zien. 

Ik vraag Luc of hij weet welke rage ze tegenwoordig in Amerika hebben... "Uitwaaien". Dat hebben ze overgenomen van de Hollanders. We gaan even "Uitwaaien".  Nou, op dit moment zijn wij zeker weten goed aan het "Uitwaaien".  

We moeten halverwege de dijk een afslag nemen waarbij we op een splitsing komen tussen twee dijken. We moeten links aanhouden waardoor we op de Dijk blijven die pal langs het Grevelingenmeer blijft lopen. Ondanks mijn koude armen en bovenbenen loop ik toch wel echt lekker. Luc ook. Ja, het is echt pokkenweer, maar op zich is het heerlijk om hier te banjeren. Het voelt een beetje als overleven zo boven op een dijk, waarbij je wind en regen vol over je heen krijgt. Puur natuur! 

Half op de tweede dijk zien we een bunker liggen. Zo goed als verscholen in de dijk. Volgens mij is dit een oude dijk die de Preekhilpolder doorsnijdt. De dijk is een inlaagdijk die in de 18e eeuw is aangelegd voor het geval de oude zeewering het niet zou houden bij hoogwater. Die zeewering is de dijk waar we nu overheen lopen. Het zou ook hier, vanwege de zoet/zout overgangen, maar ook vanwege nat/droog overgangen, rijk aan flora moeten zijn. Maar ja, in de wintertijd is daar inderdaad niet zoveel van te zien. 

Anyway, we zijn tevens even onder de indruk van de bunker. Vanuit de ondergrondse/onderdijkse bunker loopt er een gang de dijk uit naar een schietplateau. Hier heeft natuurlijk tijdens WOII een schietmonster opgestaan. Ondanks de kou en de regen blijven we even staan en proberen ons voor te stellen hoe dat hier geweest is. Hoe hebben die soldaten hier gelegen, gezeten, gestaan om de aankomende bevrijders, voor hun vijanden, neer te maaien... Langs de hele kust kom je restanten in de vorm van bunkers ed uit WOII tegen. Bij "de Kust" doemt altijd het plaatje "Strand en Zee" in mijn brein op. Maar het is zoveel meer dan dat. Niet alleen de variatie van de natuur verrast mij. Het is ook het besef van een enorme geschiedenis, onder andere WO II, die langs de kust heeft plaatsgevonden. In bossen huizen grote geheimen en mysteries, maar aan de kust en in de zee huizen er wellicht nog veel meer.

We wandelen stevig door. Ondanks het enerzijds heerlijk is, hoop ik ook dat we straks eindelijk de dijk afkunnen en op een pad komen waar we meer beschutting zullen vinden tegen deze weer en wind.

Wanneer we de dijk afgaan komen we op een weg beneden langs de dijk. Echter biedt deze niet bepaald beschutting en klettert de miezerregen even hard tegen ons aan. Elke keer wanneer de regen ons even op de zijkant pakt ben ik blij, dat voelt minder koud. Maar op de één of andere manier is het ons gegund dat de regen ons vandaag toch grotendeels frontaal te grazen neemt.

Deel 2 kaart 21 - Y-11589-20 naar Port Zélande 5.7 kilometer

We moeten een weg in slaan die ons richting  Punt west brengt en door een vakantiepark "The beachclub" of zo iets laat lopen. De wandeling  loopt parallel aan een spoortje.

Het is het spoor van het Rotterdams Tram Museum. Het is zo balen dat Horeca en cultuur vanwege de lockdown nog steeds gesloten is. Een bezoek aan het trammuseum zou echt leuk zijn geweest.  Helaas zit er niets anders op dan gewoon maar doorkachelen richting Brouwersdam.  Eenmaal het Beachresort door moeten we een graspad nemen. We lopen tussen bomen en vennetjes door. Enerzijds is het redelijk open, anderzijds toch ook wel wat beschut. Het behoed ons niet voor de regen, wel voor de wind. Dat scheelt. Gelukkig is het lang droog geweest waardoor we niet door de blubber hoeven te ploeteren. Het graspad loopt dus lekker relaxt. Het spoortje zijn we uit het oog maar al snel zie ik een ouderwets stationnetje door de struiken heeb Er rijden geen trammetjes maar we spotten vlakbij wel oude wagons. Echt heel erg leuk. Een klein stukje verder komen we inderdaad bij het trammuseum uit. Opnieuw moeten we even tegen elkaar zeggen dat het toch wel jammer is dat een tussenstop in het museum niet mogelijk is. Maybe next time!

We gaan het parkeer terrein over en komen aan de voet van de Brouwersdam waar we aan de zijde van het Grevelingenmeer moeten blijven. Ondanks het steeds natter en kouder worden vinden we het nog steeds heerlijk om hier met een goede lading wind op onze bol te lopen.

De Brouwersdam is het zevende delta bouwwerk van Nederland en sluit het Brouwershavense gat af. De Dam is zes kilometer lang en verbindt Goeree en Schouwen met elkaar. Door de aanleg van deze dam is het Grevelingen meer ontstaan. De zeearm tussen deze twee eilanden was/is ca 30 meter diep. Bij de aanleg van de dam werden constructies met gaten als fundering geplaatst zodat tijdens de bouw de getijden gewoon door konden gaan. In 1962 werd met de bouw begonnen en in 1971 was de Brouwersdam af waardoor er 3000 hectare land droog viel. De autoweg die over de dam loopt is in 1973 in gebruik genomen. Halverwege de dam ligt Port Zélande. Poort naar Zeeland. Daar eindigt ook deze etappe, op de grens van Zuid-Holland - Zeeland,  en kijken we of we bus 104 terugnemen of dat we nog een stukkie verder lopen.

We zien verschillende vogelkolonnes vlak over het water vliegen en neerstrijken op de oever. Met de camera in paraatheid probeer ik de volgende vliegende kolonne op de plaat te zetten. Dat lijkt te lukken. Het scheelt dat we onderaan de Brouwersdam lopen en niet bovenop (waar de auto's voorbij razen). Sowieso is het heerlijk om op het waterniveau te lopen. Dat voelt echt als "Uitwaaien". Bijkomstigheid is dat we wellicht niet helemaal de volle wind pakken😉

Na een aantal kilometer over de dam komen we in de haven van Port Zélande.  Het weer wordt grijzer en grijzer en we beginnen het nu toch wel echt koud te krijgen. Ik vis de gids uit mijn jaszak en probeer de natgeregende pagina's voorzichtig om te slaan. Door de regen zijn de bladzijden erg breekbaar. Ik zie dat we aan het einde van de etappe zijn en dat er hier een bushalte moet zijn. Ergens. Mits we de weg bovenlangs opkijken zien we in de mistige regen een bus voorbij razen. Nog net zie ik dat het lijn 104 is. Shit!! Ik loop de weg op en spot de halte waar ik richting het bordje met bustijden loop. Nog een keer shit. In de winter rijdt de bus één maal per uur😡

Okej, we kunnen boos worden, we kunnen gaan vloeken en we kunnen ons in de negatieve spiraal laten zakken. Maar je kan ook kijken welke mogelijkheden er zijn om het uur door te komen ofwel een alternatief om terug te komen. We bellen een taxi maar die had geen zin om te komen. Ik besluit naar Centre Parcs te lopen die op een paar minuten afstand ligt, en vraag de receptie of het mogelijk is dat zij een taxi voor ons bellen. Moet jij eens opletten of ze komen!

De receptionist geeft een kaartje van ene Vincent. Deze meneer is bijna altijd beschikbaar, zegt hij. Ik bel, en jawel hoor. Moet het nu? Vraagt hij. Ja liefst wel, zeg ik. Okej, geen probleem. Ik kom er nu aan en wacht jullie op bij de slagbomen van Centre Parcs. Tot over tien minuten!

We halen een bak koffie, drinken ons een beetje warm en wachten bij de slagboom. Na 10 minuten staat taxi Vincent voor onze neus en brengt ons terug naar onze auto. We eten een lekker kibbelingetje bij vishandel Hameeteman en rijden voldaan naar huis. droge kloffie aan, dekentje erbij, openhaardje branden en op de bank lekker zappen.

Op naar Schouwen...